Ώρα όμως να έρθουμε λίγο και στη δική μας γειτονιά. Τα Βαλκάνια. Και να αφηγηθούμε την ιστορία ενός θεσμού που πολλοί αναφέρουν, αλλά λίγοι έχουν εμβαθύνει στις λεπτομέρειες της ιστορίας του. Κι ο θεσμός αυτός είναι το Βαλκανικό Κύπελλο.

Το τουρνουά αυτό ξεκίνησε την περίοδο 1960/61. Οι συμμετέχουσες ομάδες προέρχονταν από την Αλβανία, την Τουρκία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Ελλάδα. Ο τρόπος διεξαγωγής του, και άρα η ανάδειξη του νικητή, διέφερε ανάμεσα στα χρόνια.

Έτσι, απ’ το 1960 που ξεκίνησε, έως το 1994 που σταμάτησε, το σύστημα διεξαγωγής συμπεριέλαβε και ματς νοκ-άουτ, αλλά και μικρό όμιλο με εντός-εκτός έδρας παιχνίδια, κλπ.

Το πρώτο τουρνουά της ιστορίας κατέκτησε η ρουμανική Στεαγκούλ Ρόσου, που τερμάτισε πρώτη με 13 βαθμούς σε ένα όμιλο ομάδων.

Από όλες τις ομάδες, όμως, οι βουλγαρικές φαίνεται ότι πήραν πιο σοβαρά τη διοργάνωση, αφού την κατέκτησαν εννέα φορές. Πίσω απ’ τους Βούλγαρους σε κατακτήσεις βρίσκουμε την… Ελλάδα! Έξι φορές ελληνικός σύλλογος ύψωσε το Βαλκανικό Κύπελλο (σχεδόν όλες, σε διπλό τελικό, όπως θα δείτε)!

Για την ακρίβεια, ο Ολυμπιακός (1-0, 0-1 και 1-0 σε τρίτο ματς τη Λέφσκι Σόφιας, 1963), ο Πανιώνιος (2-1 και 1-0 την αλβανική Μπέσα Καβάγιε, 1971), ο Παναθηναϊκός (0-0 και 2-1 την Σλάβια Σόφιας, 1978), ο Ηρακλής (4-1 και 1-3 με τη ρουμανική Άρτζες Πιτέστι), ο ΟΦΗ (3-1 τη Ραντνίτσκι Σερβίας σε μονό τελικό, 1989), και ο Εδεσσαϊκός (0-1 και 3-1 την βουλγαρική Ετάρ Βέλικο Τάρνοβο, 1993), ήταν οι ελληνικές ομάδες που κέρδισαν το Βαλκανικό Κύπελλο.

Επίσης, το 1967 η ΑΕΚ έχασε στον διπλό τελικό από την τουρκική Φενέρμπαχτσε (2-1, 0-1, 1-3 σε τρίτο ματς), ο Πανιώνιος το 1986 υστέρησε έναντι της Σλάβια Σόφιας (0-3, 3-2), και το 1994, στο τελευταίο τουρνουά της ιστορίας, ο ΠΑΣ Γιάννενα αποδείχθηκε “λίγος” για να εμποδίσει την τουρκική Σαμσουνσπόρ (0-3, 0-2) να υψώσει το τρόπαιο.

Ακόμα, στον πίνακα των κατακτήσεων, μετά την Ελλάδα ακολουθούν οι ρουμανικές ομάδες με 5 Κύπελλα, οι τουρκικές με 3, οι κροατικές με 2, και οι αλβανικές, σερβικές και βοσνιακές με 1. Υπ’ όψιν, βέβαια, ότι διαχωρισμοί μεταξύ Σέρβων, Κροατών, κλπ, δεν υπήρχαν σχεδόν καθ’ όλη την ιστορία της διοργάνωσης, αφού οι ομάδες των κρατών αυτών έπαιζαν ακόμα υπό τη σημαία της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Η πολυνίκης του θεσμού είναι η βουλγαρική Μπερόε Στάρα Ζαγόρα, με τέσσερις τίτλους (1968, 1969, 1983, 1984).

Αξίζει να σημειωθεί, πάντως, ότι η διοργάνωση δεν απέκτησε ποτέ κάποια ιδιαίτερη αίγλη. Όπως και να ‘χει, είναι το τουρνουά της “γειτονιάς μας”. Και αξίζει τον κόπο να μάθουμε τις μικρές του λεπτομέρειες!!!

---

Μοιράσου το άρθρο στο Facebook:

---